Scrollowanie ekranu życia

Pomysły nowatorskie

    Odkrywcze myśli, słowa, czynności, nic z tych rzeczy cokolwiek pojawia się w naszym realnym życiu, już wcześniej zaistniało, a teraz zostaje jedynie dostrzeżone i wdrożone.

    Tak jest też z tym scrollowaniem ekranu telefonu, przesuwamy palcem po ekranie, a kolorowe obrazki przelatują przed oczami, jakież to nowoczesne, ochy i achy nad nowatorskimi pomysłami ścielą się na lewo i prawo, a nie ma w tym niczego nowego.

Nic nowego

    Mogę to powtórzyć jeszcze parę razy, bowiem nie ma tutaj żadnej nowatorskiej myśli jest jedynie przeniesienie i zastosowanie w realnym, materialnym świecie czynności, którą każdy z nas wykonuje w sposób naturalny niemal codziennie, bez zastosowania bardziej lub mnie skomplikowanych urządzeń.

    Trzymając w dni najnowszy model telefonu czy bardziej powinnam powiedzieć smartfonu, zachwycamy się jego możliwościami. Ekscytujemy się przesuwając palcem po ekranie, obrazki migają coraz szybciej, a my czujemy własna potęgę, ależ oszczędność czasu, jaka szybkość, obrazki lecą w internetowym kanale ściekowym, a my mocą palca możemy ich bieg zatrzymać, przyjrzeć się, pocmokać z zadowolenia, zrobić serduszko, lub krzywą minkę i pokręcić z dezaprobata głową. Jest moc.

    Już wszyscy wiedza, że zabiera to urządzenie bardzo dużo czasu, przeprowadzono wiele badań, które potwierdzają negatywny wpływ na nasze życiowe funkcje, nie zamierzam się nad tym rozwodzić, bo inna myśl dzisiaj domaga się pierwszeństwa! Dzisiaj zatrzymała mnie wskazówka o zupełnym nie docenianiu naszych ludzkich możliwości.

    Potrafimy zachwycać się nowinkami technologicznymi, ekscytujemy się na widok nowszego modelu, przebieramy nóżkami nie mogąc się doczekać, aby pochwalić się przed znajomymi, a często także ogłosić całej wirtualnej sieci stan swojego posiadania. Nic się nie zmieniło od momentu opuszczenia piaskownicy, nadal zachowujemy się jak małe berbecie, wykrzykując na lewo i prawo zobacz co mam, zobacz…

    To nasze przywiązanie do posiadania, rzeczy, a nawet ludzi wpędza nas w zgubę, zapominamy kim tak naprawdę jesteśmy. Przykryci niezliczona ilością cudownych gadżetów już nie widzimy nic poza technologią i jej wytworami. A tak naprawdę to my jesteśmy najdoskonalszą istotą na tej planecie, mamy wszystko co jest potrzebne do przeżycia i cokolwiek pojawia się w materialnym świecie, jest tworzone na nasze podobieństwo, bo już jest. Nosimy to w sobie.

    Przykłady można mnożyć, ale mnie wystarczy dziś scrollowanie, które każdy z nas wykonuje bez smartfona. Być może jednym wychodzi to sprawniej, inni korzystają rzadko z tej możliwości to i sprawność mniejsza, ale każdy może to robić. Każdy może scrollować po ekranie życia, nawet nie trzeba przesuwać palcem, wystarczy myśl i już pojawia się obraz.

    Nie trzeba używać wymyślnych słów, żadnych zaklęć w obcych językach, wystarczy pomyśleć, weźmy przykładowo takie słowo jak : jabłka. Momentalnie pojawia się obraz, w moim przypadku jest to obraz ciepłego dnia, sadu, grupy roześmianych dzieciaków wdrapujących się na drzewa, by zrywać jeszcze nie do końca dojrzałe owoce. Śmiech, radość, beztroska… ot taki obrazek, pojawi się następny jeśli tylko chcę kontynuować przeglądanie hashtagu „jabłka”.

    Nasz zachwyt nad technologią odrywa nas od korzeni i indywidualnych możliwości. A już za chwilę okaże się, że nawet dźwięk i nasz głos nie jest  potrzebny, bo wystarczy pomyśleć, aby uruchomić swój ukochany telewizor, a pilot do telewizora to przeżytek.

Wszystko jest w nas

    Może to trochę  surrealistycznie brzmi, ale to nasza rzeczywistość, sami odbieramy sobie moc zastępując ją protezami i skupiamy się na opanowaniu instrukcji  ich korzystania.

    Robimy sobie sami krzywdę, będąc w pełni sprawnymi osobami siadamy na inwalidzkim wózku wyposażonym w najnowocześniejsze mechanizmy sterownicze i poświęcamy cały swój czas i energię na naukę obsługi tego wózka, zamiast użyć własnych nóg i … chodzić.

Irena Majoch

 169/365,