Kolorowe Smaki Życia - Moja Przestrzeń Twórcza - Irena Majoch

W samym środeczku      Trochę zdziwienia, nawet zaskoczenia sprawiła myśl o połowie roku, Poranka nie wzruszają takie przebłyski, przerobił już wszystkie konfiguracje, ale mnie jeszcze potrafią oszołomić.      Właściwie kiedy codziennie kalendarz jest przed oczami to informacja, że za chwilę wylądujemy w samym środeczku roku nie powinna być odkryciem, a jednak połowa roku jakby się objawiła. Celebracja połowinek      Tak hucznie obchodzimy zakończenie roku, a jego połowa przechodzi zupełnie nie zauważona, nie przypominam sobie jakiejś nadzwyczajnej celebracji tego wydarzenia. Koniec czerwca i początek lipca związany jest z momentem odtrąbienia wakacji, to taki głęboki oddech i łapanie luzu, aby choć trochę podładować życiowe akumulatory w trakcie letnich miesięcy.      Skoro nie pamiętam szczególnego świętowania połowy roku, to dzisiejsze zatrzymanie się i oglądanie środka roku jest nawet ciekawe. Jest trochę czasu na przygotowanie, bo ostatni dzień czerwca jedynie kończy szósty miesią

Stan wyjątkowy      Coś się kończy, coś zaczyna to naturalny rytm natury, chociaż zdarzają się tacy co za wszelką cenę pragną zatrzymać czas, jest to dość absurdalne, ale zwolenników nie brakuje, można ich spotkać na każdym kroku.      Wystarczy jedno spojrzenie, by zaśmiać się w twarz, gdyby nie bardzo poważne traktowanie tego tematu, które często potrafi doprowadzić nawet do traumatycznej życiowej sytuacji. Teatr wyjątkowości      Idąc ścieżką życia nadajemy niektórym chwilom miano wyjątkowych, by zanurzyć się w emocjach, energii, pooddychać innym powietrzem, przetrawić lub zebrać doświadczenia. Przyjęło się niektóre momenty traktować ze szczególną atencją, a powielane zasady stały się regułą.      Często wywodzą się z tradycji rodzinnych, kulturowych, narodowych, religijnych. Jedne mają źródło historyczne, a inne są zbitką modnych czynności, ale nie ma na nie ustawowej sankcji. Jeśli więc nie przeżywam pierwszego dnia w szkole lub w pracy w jakiś szczególny sposób to nic nikomu do t

Zwykły dzień      Wygląda to jak proces produkcyjny w wielkiej ziemskiej fabryce, na sygnał dźwiękowy rusza taśma i powstają elementy składowe czegoś, co można zobaczyć na samiutkim końcu, gdy wszystko zostanie złożone w całość.      Powiało dzisiaj szarością zwykłego dnia tak dotkliwie, iż obraz stanął nader wyraźnie przed oczami, trudno będzie się go pozbyć, no chyba, że ubierzemy go w coś nadzwyczajnego. Przebieralnia      W poszukiwaniu nadzwyczajności rozglądam się wokół, myśli w popłochu szukają jakiegoś punktu zaczepienia, może rzeczywiście przebranie będzie pewną odmianą. Spokojnie damy radę, nie takie widoki stawały nam na drodze, więc ten ponury obraz taśmy produkcyjnej to można powiedzieć, pikuś. Może nawet wystarczy niewielki makijaż, by pudrem przykryć kadr, a jeśli tego będzie mało dołożymy ekstrawagancką fryzurę i bajerancki ciuch.      Jeśli zabraknie fantazyjnych szmatek w szafie, zawsze można udać się do pobliskiego marketu czy galerii, by wyhaczyć jakieś fatałaszki,

Główna rola      Moje gratulacje dostać główną rolę w życiowym filmie to jest coś, nawet Poranek cmoka z zadowoleniem. Taki news z samego rana to zapowiedź  rewelacyjnego dnia.      Nie ma co ukrywać jesteś gwiazdą, osobą numer jeden najgłówniejszą z głównych wokół której wszyscy skaczą spełniając zachcianki . Cóż celebryta całą gębą. Film czy serial      Jak to mówią apetyt rośnie w miarę jedzenia, ledwie dotarła wieść o głównej roli, a już kolejna zachcianka super produkcji filmowej w formie serialu się marzy. Taki wieloletni serial trwający kilkanaście sezonów  to niezła gratka. Jeszcze chwile temu zwykły szary zjadacz chleba powszedniego  budził się ze snu, by w sekundę przeistoczyć się w gwiazdę ekranu, jak to możliwe?      Nie dość, że możliwe to jeszcze bardzo proste, oczywiście jeśli tego chcemy. Spoglądając na dzień jak na filmowe kadry można stworzyć własny fantastyczny scenariusz, a do tego obsadzimy siebie w głównej roli i jeszcze napiszemy najpiękniejsze sceny, takie z ma

Dzień jak co dzień      Jednym okiem dojrzałam różową łunę o świcie, ale tylko mruknęłam ślicznie, ślicznie jeszcze sobie pośpię. Ten różowy blask chociaż  taki piękny nie wyrwał mnie z objęć snu, bo ten był bardziej atrakcyjny.      Poranek  jest tolerancyjny, no może nie do tego stopnia, by czekać w nieskończoność, ale przynajmniej należy do tych nie awanturujących się, a to już bardzo dużo, więc powitanie było można powiedzieć serdeczne. W poszukiwaniu ślicznotki      Najprawdopodobniej ta różowa łuna wschodzącego słońca poczuła się dotknięta, bo myśli o urodzie, piękności przemijającej krążą jak stado sępów, wokół mnie. Trzeba było podnieść głowę, albo jeszcze lepiej wstać i bić pochwalne peany, wszak różany brzask rozwijał swoje walory, a tu adoratorów jak na lekarstwo.      Teraz dopiero do mnie dotarło o co chodzi, nie doceniłam śliczności budzącego się dnia, więc nad przemijającą urodą trzeba się pochylić o poranku. Tylko nad czym się pochylać, tego pięknego obrazka już nie ma,

Pasja i Apetyt      Miła wizyta z samego rana, nawet mnie nie zaskoczyła, mogę śmiało stwierdzić, że mogłam się jej spodziewać. Już się przyzwyczaiłam do tych niezapowiedzianych odwiedzin.      Poranek tak często przyprowadza do mnie gości, że bardziej dziwi, gdy zjawia się sam, niż towarzystwo sprowadzone. Pasja i Apetyt nie są mi obce, znamy się dość dobrze więc tym bardziej miła jest ich obecność. Jestem na diecie      Już widzę skurcz mięśni i grymas na twarzy, ale szybko uspokajam, Twoja dieta nie zostanie w żaden sposób zakłócona, a może wręcz zainspiruje do czegoś jeszcze bardziej korzystnego. Pasja i Apetyt może kojarzyć się z konsumpcją, stawiając w równym rzędzie jedzenie i picie , w takiej sytuacji rzeczywiście myśli o dietach , odchudzaniu, zdrowym żywieniu wskakuje jakby z automatu.      Ale zachęcam do spojrzenia szerszego, bo z Pasją i Apetytem można robić o więcej rzeczy niż tylko jeść i pić . Kiedy zafiksujemy się na jeden element uznając, że jest najważniejszy na świe

Wszystko dobrze się układa      Poranek uśmiech śle i oczkiem mruga, czy to podryw, a może zachęta do wygłupów? Do spuszczenia powietrza z nadętego życiowego balonu i zwyczajnego spaceru.      No, mnie akurat do wyluzowania zachęcać nie musi, ale mogę zanieść w wirtualną przestrzeń jego wesoły nastrój, może się komuś udzieli lub rozjaśni mroczne spojrzenie, bo przecież wszystko dobrze się układa. Optymizm na wyrost      Słyszę protesty, które usiłują powstrzymać mój optymizm, wołaniem o realizm i trzymanie się faktów, bo wcale tak dobrze to nie wygląda. Zupełnie mnie te odgłosy nie wzruszają, taki hałas trwa przez całą podróż ścieżką życia, od początku do końca. Jeśli ulegamy i zatrzymujemy się, aby wysłuchać tych mądrych słów życiowych doradców co to wiedzą wszystko najlepiej, czasem zostajemy w tym miejscu na dobre z obawy przed kolejnym krokiem.      Może kiedyś ruszymy, ale już w innym kierunku, bo przyjęliśmy echo cudzych słów za swoje i już dudnią w naszej głowie gromkim głosem,

Umiar mile widziany      Lato ruszyło z kopyta, start był niezły można rzec, tak trzymaj dzieciaku i poklepać po pleckach. Ale Ono tego nie potrzebuje, jest potęgą co żywioły trzyma w garści, a gdy tylko popuści cugle to okaże się kto tu rządzi.      Tak często utyskiwaliśmy na niedostatki ciepła w letnie wakacyjne miesiące, ale teraz można wyrazić zadowolenie, bo Lato prezentuje jedną z piękniejszych swoich wersji. Pozostaje korzystać z jego uroków, a narzekanie odłożyć na półkę. Poprawność      Czasem coś nam się wydaje za bardzo i wpadamy na tory wymyślonej przez siebie poprawności, bo tak powinno być, zawsze tak było, albo tak wypada. Tak mi z rana przerośnięte Ego skojarzyło się z przerośnięta słoniną i myśl odpłynęła w kulinaria . Ale nawet tutaj eksperymenty sa mile widziane, bo bez nich nadal byśmy podpłomyki wsuwali.      Tak mi ta poprawność stanęła przed oczami i im dłużej na nią patrzę tym więcej w niej fanatyzmu dostrzegam, skostniałej struktury, która ugruntowuje i oblepi

Znamy się tylko z widzenia      Jakież to zaskoczenie, a przecież nie przybyło znienacka, lecz zgodnie z planem 21 czerwca wkroczyło z ciepłym wiatru powiewem Lato, rozsiewając uśmiechy na lewo i prawo.      Nawet jeśli nie przywiązuję do tego żadnej szczególnej wagi warto ten fakt odnotować bo do 23 września będziemy je gościć, a jak to mawiają gość w dom… więc z otwartymi ramionami gościa  przyjmuję i zapraszam serdecznie. Wyjątkowe spotkanie     Często w ferworze codziennych czynności nie zauważamy nawet nowej pory roku, no może przypomni się ta zmiana, w kontekście imprezy okolicznościowej, wakacji dzieci, lub planowanego wyczekiwanego urlopu. Jednakże jakaś nadzwyczajna celebracja tego faktu tu już raczej jest bardziej okazjonalna, bo przecież nie ma na to czasu.      Ten czas co pędzi, ucieka, my nie nadążamy i ciągle nie mamy czasu, tak często to powtarzamy, że zaczynam zastanawiać się, czy mamy czas żyć. Czy mamy czas na  życie, czy w tym biegu przez życie zdążymy coś złapać, p

Drogocenny skarb      Tego jeszcze nie było, aby Poranek z błyskotkami wjechał na peron Dnia. Fakt trochę mnie to zadziwiło, ale wystarczyło dokładniej spojrzeć na ten drogocenny skarb, by dostrzec korale łez, co szyi nie ozdobią, lecz w skrytości spływają swobodnie.      Niby drobnostka, pomyłeczka taka, może bez znaczenia dla patrzącego, ale gdy nie jesteś obserwatorem lecz uczestnikiem już innego znaczenia te łez korale nabierają. Śmiech przez łzy      Oczywiście uśmiech jest mile widziany, łzy już nie koniecznie. Kiedy śmiech pojawia się wokół nas to momentalnie chwytamy się go i lecimy na skrzydłach gdziekolwiek poniesie, bo jest miło, fajnie, przyjemnie, wesoło. Dobra energia wprawia w ruch machinę szczęśliwości, a troski, smuteczki znikają chociaż na chwile można lekkość piórka poczuć.      Natomiast łzy nawet w korale obleczone to już inna sprawa, nie bardzo wiadomo co z nimi zrobić, już skrzywiona załzawiona twarz odstrasza, może co odważniejsi wykrzeszą trochę słów pocieszeni