Życie to moje hobby

Hobbistycznie

    Wpada do mnie codziennie Poranek, miłe są te spotkania nie przeczę, przywykłam do nich do tego stopnia, że stały się częścią mnie. Ciekawe czy on do mnie zagląda z obowiązku, czy może tak hobbistycznie?

    Wiadomo, każdy potrzebuje od czasu do czasu urozmaicenia, oderwania się od bieżącego rytmu i chwili wytchnienia, być może jestem takim urozmaiceniem dla Poranka.

Życiowa pasja

    Cokolwiek to jest i jakkolwiek to nazywać, to taka życiowa pasja jest dosyć inspirująca, niczym magiczna siła napędowa, która utrzymuje nasz umysł w sprawności, a ciału dodaje żywotności. Pomijając naukowe tezy, wystarczy rozejrzeć się wokół, by stwierdzić, że osoby posiadające zainteresowania są bardziej zadowolone, spełnione.

    Hobby, konik, pasja jeszcze wiele słów można użyć na określenie czynności, bo nie ma się co oszukiwać jest to działanie czymkolwiek jest. Może nią być ulubione zajęcie, coś co jest interesujące i przyjemne, do tego stopnia, że pozwala  się zatracić. Fantastyczna ekscytacja pojawia się wraz z hobbistycznymi chwilami, bo pasja pobudza zmysły, ba wyzwalając pozytywne emocje potrafi nadać życiu kierunek.

    Czasem wpadając w pętlę zagubienia trudno dojrzeć światełko nadziei w ciemnym tunelu rzeczywistości, wówczas ten osobisty kawałek życia, nazwany hobby może być niczym koło ratunkowe, rzucone tonącemu. Dostrzegam wokół siebie i spotykam wiele osób pozbawionych zainteresowań, omamionych miałką rozrywką dostarczaną przez media, określenie wegetacja wręcz ciśnie się na usta.

    Jakże szybko wpadamy w pułapkę  nic nie robienia, przyswajając sobie hasło o odpoczynku, który się należy. Oczywiście tak jest, ale o równowagę zawsze należy dbać, każdego dnia i w każdej chwili, bowiem wszystko zaczyna się od szczegółów. Jeśli mówisz, że już nic nie musisz, bo masz tyle lat, lub z czymś skończyłeś, to warto spojrzeć na te tezy z innej perspektywy. Bowiem koniec zawsze jest jeden i taki sam dla wszystkich, ale póki tu jesteśmy to pasja życia jest naszym prawem. Jeśli nie korzystamy z tego prawa to pozbawiamy się ogromnych życiowych zasobów, zostają za szybą, a my tylko obrzucimy je szybkim spojrzeniem, może na ekranie telewizora, komputera czy telefonu.

    Można też rzucić na odczepnego, coś o braku czasu na hobby, jest tyle zajęć, obowiązków z których trzeba się wywiązać  i nie ma możliwości wciśnięcia dodatkowego zadania, no może na urlopie albo na emeryturze. Wszystkie te wymówki nie mają żadnego znaczenia w obliczu zdarzeń nieprzewidywalnych, wystarczy parodniowa wysoka gorączka i wypadamy z toru bieżących zdarzeń, przestają być ważne nawet te super hiper biper rzeczy, liczy się tylko powrót do zdrowia.

    Odkładanie własnych zainteresowań na kiedyś to działanie na własną szkodę. Gdy pojawia się w naszym otoczeniu jakakolwiek osoba, która chce ograniczyć naszą wolność, możliwości wykonywania jakiejś czynności, to protestujemy. Ale jednocześnie sami na własne życzenie wsadzamy siebie do ciemnego lochu po czym ze zdziwieniem stwierdzamy, że jesteśmy zmęczeni, stłamszeni na nic nie mamy siły… Cóż w tym dziwnego skoro siedzimy w ciemnym, zatęchłym, wilgotnym wnętrzu, bez dostępu świeżego powietrza i światła. Nasze wnętrze jest niedożywione, otrzymuje jedynie minimum miałkiej strawy do przeżycia, więc marnieje wegetując w oczekiwaniu na to kiedyś, które nigdy nie nadejdzie.

Świadomość życia

    Na samą myśl zbierania znaczków pocztowych dostawałam dreszczy, bo taka informacja na temat uprawiania hobby pojawiła się kiedyś w mojej przestrzeni, potem przykryła ją pasja biegania ,która była równie wstrząsająca.

    Dopiero po jakimś czasie odkryłam, że sama świadomość życia może wyzwolić w nas pasję o jakiej nie mamy bladego pojęcia...

Irena Majoch

 206/365,