Znowu poszło w zapomnienie, że nic nie jest dane na zawsze

Wszystko jest tylko na chwilę

    Poranek w słońcu skąpany, musnął policzek promieniem jednym, nastała jasność, ślepia rozwarte szeroko i ludzka istota z rozdziawioną paszczęką, stoi skamieniała, bo olśnienia doznała.

    Znowu poszło w zapomnienie, że nic nie jest nam dane na zawsze, bo jak chwycimy w swoje szpony cokolwiek nie ważne czy są to rzeczy, uczucia czy ludzie od razu je znakujemy to  moje, moje już na zawsze.

Co było, a nie jest nie pisze się w rejestr…

    Kolejne powiedzenie, który podróżuje z nami ścieżką życia i tylko czasami świeci jaśniejszym światłem ostrzegawczym, by przypomnieć, o tym co ważne. Dzieje się tak co jakiś czas, tylko dlatego że nikt nie jest doskonały i raczej podążamy w stronę doskonałości niż ją posiadamy.

    Zdarza się, że liznąwszy trochę wiedzy albo jakieś doświadczenie otworzyło kanał informacyjny i zaczyna się polka z doskonałością w roli głównej, Wpadamy w samouwielbienie, a świat wokół wtóruje treściami, które pojęte przez filtr iluzji wprowadzają nas na pole minowe wszechwiedzy i doskonałości. Tutaj stajemy w miejscu w strach się ruszyć, by nie utracić tego co mamy.

    Stoimy więc na tym polu minowym trzymając się tego co z takim trudem zdobyte i nie puścimy bo to nasze, tylko nam przypisane – własność. Sparaliżowani strachem przed utratą, trudno powiedzieć czego, ale może to twarz, prestiż, władza, miłość, pieniądze, sen o potędze czy grunt pod nogami, stoimy w miejscu.

    Jednakże życie jest w ciągłym ruchu, jeśli więc dalej będziesz trwać w miejscu do którego doskonałość Cię zapędziła to zwyczajnie przejdziesz do przeszłości. Cóż znam, pewnie i ty także takie osobniki, które z grymasem na twarzy i pretensją w głosie ciągle jak mantrę przywołują swoje minione zasługi, co kiedyś tam zrobili, jak wielkie mieli wpływy, jak pomagali czy kochali.

    Może jeszcze ich słuchasz z grzeczności lub konieczności, ale przebywanie w ich towarzystwie jest nieprzyjemną częścią dnia. A wystarczy powiedzieć takiej istocie… Co było, a nie jest nie pisze się w rejestr… wspomnienia przechowuj, pamiętniki spisz, ale dzisiaj żyj.

    Tamto już minęło i zwyczajnie już tego nie ma, ale jest ta chwila i ją treścią wypełnij najpiękniejszą, aby niczym pięknym kwiat znalazła godne miejsce w pamięci. Niczego nie dostajemy na własność na zawsze, nie jesteśmy posiadaczami lecz podróżnikami, jak pięknie poeta Sergiusz Jesienin powiedział:

"Na tym świecie jam tylko przechodzień,

Więc wesołą machnij mi ręką -

Nawet księżyc jesienny, gdy wschodzi,

Tak przyjaźnie świeci, tak miękko…"

Jesteśmy tu na chwilę ...

    Wszystko co nas otacza zostało nam użyczone, możemy projektować przestawiać do woli, ale nie posiadamy niczego, a już na pewno nikogo na własność.

W tej podróży ku doskonałości sprawdzamy różne możliwości, eksperymentujemy, z lepszym lub gorszym efektem, ale jest to nasza lekcja, nauka to najważniejsze teraźniejsze zadnie

Irena Majoch

 264/365,