Gdy pragniesz mojej uwagi nie mów, że nie masz dla mnie czasu.

Nie mam czasu dla Ciebie

    Od jakiejś chwili przyglądałam się Porankowi, przekręcając głowę to w jedną, to w druga stronę zmieniałam kąt spojrzenia mrużąc przy tym oczy dla lepszego wrażenia.

    Pojąć trudno, jak mogło do tego dojść, że nie miałam dla niego czasu? Całe szczęście, że jest cierpliwy i wyrozumiały, zamiast oddalić się w siną dal, trwał przy mnie każdego dnia od zawsze.

Nagłe olśnienie

    Jak wszystkie olśnienia i to pojawiało się w sytuacji zupełnie nie związanej z porankiem, ale jakimś dziwnym pokrętnym skojarzeniem stworzyło tę myśl o czasie, którego domagamy się od innych, ale nie zamierzamy go im poświęcić. Czy nie widziałam tego wcześniej? Oczywiście, że zauważałam, ale jak wiele innych elementów wpadały i wypadały, przelatywały niczym odpadki rurą ściekową.

    Teraz jest najwyższa pora, by przyjrzeć się wzajemności, która działa w każdym aspekcie życia, na każdej płaszczyźnie niezależnie od naszej świadomości. Nie ma znaczenia czy to pojmujesz, stosujesz, akceptujesz, ta zasada dotyczy wszystkich i wszędzie. Konsekwencje jej stosowania lub braku mogą być różne, rozłożone w czasie, ale zawsze się pojawią.

    Bardzo często pragniemy uwagi drugiej osoby, ale nie mamy dla niej czasu,  nawet nie zamierzamy go szukać. Dzieje się tak zarówno na płaszczyźnie zawodowej jak i uczuciowej. Co dajesz, to dostajesz! Tak najprościej można wyrazić działanie mechanizmu wzajemności i nie ma w tym żadnej filozofii. Wystarczy dobrze się przyjrzeć nawet paru ostatnim minionym godzinom, by odkryć, że zwrot "nie mam czasu" pojawił się wiele razy w myślach i słowach.

 Teraz wystarczy przywołać na dywanik, te okoliczności i rozpatrzyć szczegółowo czego dotyczyły. Może były to słowa skierowane do dziecka? Twoje teraz wypowiedziane zdanie wróci do Ciebie rykoszetem, gdy dziecko dorośnie i zwyczajnie odda dokładnie to samo, wówczas to "nie mam dla Ciebie czasu", już inaczej będzie brzmiało.

    Jeśli natomiast nie masz czasu dla swojego klienta, kontrahenta, współpracownika, ale oczekujesz od niego poświecenia uwagi swoim projektom, propozycjom, to powiedz, czy nie jest to absurdalne? Dlaczego mam skupiać uwagę, angażować energię na Twojej propozycji, gdy ty ledwie mnie dostrzegasz?

    Przykłady można mnożyć bez końca i ustawiać kolejne persony, które rozemocjonowane domagają się uwagi, szepczą, pokrzykują spójrz na mnie, słuchaj mnie, zobacz… Zamiast zapytać, co słychać, jak się czujesz, co myślisz, jak leci... Jeśli odkryjesz jakikolwiek brak uważności u siebie, to mam bardzo dobra informację!! Można to zmienić, jest na to jeszcze czas, aby wykonać korektę życiowej postawy!

    Jest to nawet bardzo proste, wystarczy, że się ze sobą umówimy zapiszemy w kalendarzu i zastosujemy. Powiesz tak się tylko mówi, ale w praktyce to już nie jest takie proste! Odpowiem, a spróbowałaś/es? Pewnie, i to nie raz, ale to nie działa. Na takie argumenty mam prosty przepis, spróbuj jeszcze raz, ale zrób to inaczej. 

    Może umów się ze sobą na wyzwanie, 21 dni bez zwrotu „nie mam czasu” . Pamiętaj o zapisywaniu, opisz dokładnie na czym ma polegać to wyzwanie i codziennie najlepiej na koniec dnia zrób notatkę z  obserwacji, bez tego wyzwanie może być jedynie kolejną podjętą próbą. Po 21 dniach wnioski nasuną się same, bo wszystko będzie zawarte w notatkach.

Wiedza to potęga

    Jeśli znasz powiedzenie - nauka to potęgi klucz, ale odrzucasz je z niechęcią bo wiąże się z okres obowiązkowej edukacji, a ta może i przyjemna nie była, ale podstawowe funkcje przecież spełniła.

    Teraz mając już świadomość tej potęgi, jej mocy sprawczej warto chwycić ten klucz w swoje dłonie i otworzyć wrota z…  uwagą dla czasu i życia.

Irena Majoch

351/365,