W rozedrganym świetle dnia

Jest coś więcej

    W półmroku wzrok przesuwa się z mozołem, by dostrzec punkt zaczepienia, czy jest coś więcej w tym rozedrganym świetle dnia,  bo jakoś poza tobą świata nie widzę.

    To intrygujące jeśli z takim zapatrzeniem w Poranek zaczyna się kolejny dzień, mamy zapowiedź ciekawej podróży przez te życiowe meandry.

Rozłożony wachlarz

    Czy zachwyt nad rozłożonym porankowym wachlarzem onieśmiela, inspiruje czy przytłacza? Myśli pobudza, czy może paraliżuje potęga wszechświata? Pytania wydaja się istotne, ale nie zadajemy ich, bo takie przenikanie zdarza się niezwykle rzadko, więcej zainteresowania wywołuje służbowy wyjazd integracyjny niż ta z porankiem integracja.

    Materialne macanko, dotykanie, lizanie, poklepywanie, szczypanie to dopiero jest atrakcja wzbudzająca największe emocje, dla niej zapominamy o czasie co biegnie i przecieka miedzy palcami. Emocjonalna maszyneria spuszcza zasłonę i  świata poza nią już nie widać, w takim stanie możemy trwać i trwać, bez końca, bo jesteśmy nienasyceni.

    Tym programem to już Życie steruje, przywołując czas uruchamia swoja maszynerię która pobiera energię, aż nadchodzi kres zużytego organizmu. Na dotykał się i na ślinił, jego przydatność do wykonywania takich funkcji przestała istnieć, a nie udoskonalił innych poza namacalnymi zmysłów, więc schodzi z życiowej taśmy, a w jego miejsce przywoływany jest - następny proszę.

    W tej fabryce taśma przesuwa się powoli, nic jej ruchu nie jest w stanie zakłócić, żadne wiercenie się czy podskakiwanie, nie przyśpieszy, ani nie spowolni. Tutaj każdy element ma swoje zadanie, nawet tego nie pojmując wypełnia dokładnie to co trzeba.

    Zadziwiająca jest kolejność zdarzeń, precyzja z jaką się pojawiają, każdy nawet najmniejszy oddech, westchnienie czy jęk ma znaczenie i nie sposób go pominąć. Często bagatelizujemy niektóre elementy, uważając, że nie mają znaczenia, można je pominąć, jednakże we wszechświecie wszystko ma znaczenie, nawet to brwi uniesienie, krzywe spojrzenie, czy słów wypowiedzenie.

    Beztroska z jaką przyjmujemy lub odrzucamy kolejne projekty tworzy nowe obrazy, kształty i każdy z nich zajmuje godne miejsce, jest tak samo ważny jak ten spektakularny, nagrodzony Noblem czy złotym medalem olimpijskim. Nie ma dla nas znaczenia, kobieta, która doi krowę gdzieś tam hen za doliną, gdy pijemy kakao snując rozważania nad przyszłością ludzkości. Ona nie ma dla nas znaczenia, lecz ma dla wszechświata.

    Poranek potrafi zaintrygować, jeśli dostanie szansę poruszy wiele strun, taka jego rola, rozwinąć wachlarz dnia i tyle, reszta robi się sama. Zaczyna się od patrzenia, jak daleko patrzymy, co widzimy, jak to pojmujemy i co z tego wynika to już inna bajka. Jeśli jednak to patrzenia sięga na tyle głęboko, by poruszyć coś więcej poza dotykaniem to otwierają się kolejne drzwi i dzieje się … Można powiedzieć jednym słowem, że dzieje się magia, ale jest to spore uproszczenie, bo nie ma w tym żadnych magicznych działań to dzieje się Życie.

W potoku myśli

    Ważne, aby w potoku myśli dostrzec przyjazną tratwę, która poniesie nas w przestrzenie niezbadane, bo nie jest ratunkową lecz badawczą, a nasza misja to poznawanie…

Przed nami lądy nieznane, przestrzenie ledwie dojrzane, które czekają na zbadanie  i …zintegrowanie

Irena Majoch

359/365,