Wczoraj pochłania Dziś, zapominając o Jutrze

Więzy nierozerwalne

    Można byłoby o nich powiedzieć fajna rodzinka, gdyby nie krzywe spojrzenia i drobne złośliwości, które jak dym smrodliwy unoszą się w mojej kuchni.

    Wczoraj i Dziś z poranną wizytą wpadli, już na progu doszło do przepychanki nad pierwszeństwem jego przekroczenia, z czym jeszcze wyskoczą, trudno przewidzieć, ale Jutra nie widać więc się tego nie dowiemy.

Zaginione Jutro

    Trochę potarmoszone, lekko naburmuszone usadowiły się na krańcach kanapy, nie muszę nawet mówić, że zapanowała cisza jak w rodzinnym grobowcu. Wiem, że słyszą moje myśli więc cokolwiek teraz w cichości wypowiem nie umknie ich uwadze. Patrząc na ten rodzinny  obrazek zastanawiam się dlaczego żywią do siebie taka urazę, co takiego musiało się wydarzać, by taka wrogość się w nich obudziła?

- Lepiej nie pytaj – warknęło Wczoraj

- Ale dlaczego, przecież ma w tym swój udział – słodko zaszczebiotało  Dziś

- To bardzo ciekawe, możesz rozwinąć swoją myśl, bo bardzo mnie ten mój udział intryguje – tak jak przypuszczałam, nie wytrzymały długo w ciszy, między sobą porozumiewają się bez wydawania dźwięków, więc pewnie wymiana zdań trwała tam całą porę, jednak dla mnie nie była dostępna. – Może się czegoś ciekawego dowiem? – dodałam, bo nie spieszyli się z wyjaśnieniami.

Ponure spojrzenie Wczoraj nie zapowiadało  przyjemnych treści, ale nie było innego wyjścia trzeba się z tym zmierzyć, przecież nie będą mi tu dwie purchawki dnia psuć swoimi humorami. Jak przypuszczałam, zakotłowało się i jeden przez drugiego zaczęli coś tam wykrzykiwać, gestykulować nic z tego nie rozumiem, więc nieco podniesionym głosem, ale  stanowczo zarządziłam ciszę.

- Teraz proszę po kolei, kto zaczyna? – pytającym spojrzeniem przeleciałam od jednego do drugiego

- Jak już powiedziałem, to Ty odpowiadasz za całe to zamieszane  - Wczoraj do oskarżycielskiego tonu dołożył wymowne spojrzenie, może i chciałam coś powiedzieć, ale mnie zatkało, takiego afrontu się nie spodziewałam.

- O żadnym afroncie nie ma mowy - szybko dorzucił  - to sprawa organizacji czasu, a nie jakichś tam emocjonalnych bzdetów

- Trochę delikatności – wtrąciło Dziś, chcąc załagodzić sytuację, ale Wczoraj nie zamierzało ustąpić

- Wystarczy tego pobłażania i łagodnego traktowania, nie pierwszy to raz jesteśmy w takiej sytuacji, przepychamy się zamiast korzystać należnego odpoczynku i regeneracji, skąd mamy czerpać energie, zobacz Jutro tak opadł z sił, że nawet z nami nie przyszedł, skąd mamy wziąć energie dla niego jak już jej nawet nie mamy dla siebie?

- O czym Ty mówisz – wykrztusiłam w końcu, bo z trudem słowa do mnie docierały – o co chodzi, może drukowanymi i powoli poproszę,

- Moja droga – Dziś  zaczęło łagodnie – Wczoraj mówi, że potrzebuje odpoczynku, a ten zależy od Ciebie. Może ujmę to w prosty sposób, otóż gdy na koniec dnia robisz podsumowanie, co dobre, co nie koniecznie, wyciągasz wnioski i podajesz wskazówki na kolejny dzień, mówisz dziękuje za to co było, i … Wczoraj może odpocząć.

Patrzyłam w osłupieniu na Dziś, które dalej tłumaczyło  jak trzylatkowi,

- Jeśli natomiast nie zamykasz dnia, lecz stale powracasz do tego co było, wyciągasz co i rusz kolejne wydarzenia i obracając z każdej strony oglądasz to jak Wczoraj może się zregenerować, ciągle jest wzywane do tablicy, odpoczynek to marzenie ściętej głowy.

    Powoli zaczęło do mnie docierać o czym mówią, faktycznie trochę się poluzowało tu i tam, ale jak się okazuje na dobre to mi wcale nie wyszło, bo Wczoraj sfrustrowane, Dziś go pielęgnuje zamiast wspierać Jutro, a Jutro to już pewnie ledwie na czworakach chodzi.  

Jutro nadchodzi

    Jutro nadejdzie optymizmem natchnione, mocą nadzwyczajnej życiowej energii niesione, jeśli tylko damy mu na to szansę.

    Czasem wkładamy wiele wysiłku w zajmowanie się tym co już minione, zapominając, że to Jutro potrzebuje naszej uwagi właśnie Dziś.

356/365,